Լինում է չի լինում մի ոզնի է լինում, նա մի օր ցանկացավ ելակ ուտել  և նա տեսավ մի շատ կարմիր ելակ ու կերավ այն։Ուտելուց հետո ոզնին սկսեց կարմրել ու գնաց իր ընկերների մոտ, նրանք տեսնելով կարմրած ոզնուն ասացին, որ նա դարձել է ելակոտ ոզնի։ Մեր ոզնին շատ տխրեց, որ նա տարբերվում էր իր ընկերներից, նա սկսեց  երազել տեսնել իր պես ելակոտ ոզնիների և ընկերանալ նրանց հետ։ Նա գնաց, գնաց և հանկարց անտառում տեսավ մի խումբ տարօրինակ, կարմիր ոզնիներ, որոնք շատ նման էին իրեն։ Երբ նրանք շատ մոտեցան, ոզնին ճանաչեց իր ընկերներին։ Պարզվում է նրանք բոլորը կերել էին ելակներ որպիսի նմանվեին իրենց ընկերոջը, որ նա իրեն տարբեր ու մենակ չզգար։ Ահա թե որն էր իսկական ընկերությունը։

Լինում է չի լինում մի փիղ է լինում,  նա մի օր տեսավ մի ուրիշ փիղ, բայց նա  արևոտ էր, նա էլ էր ուզում արևոտ փիղ լինել։ Նա մտածում է, որպիսի դառնար արևոտ պետք է բարձանար արևի մոտ, բայց կար մի հարց, ինչպես բարձանալ։ Նա նորից մտածում է և որոշեց, որ նա կարող է փուչիկներով բարձրանալ երկինք։ Նա գնում է քաղաք և քանդում է ամբողջ խանութները գտնում է փուչիկներ և իրեն կապում է և  թռչում է։ Նա տեսնում է արևին և ասում է․ -Ուզում եմ դառնալ արևոտ փիղ, ու նա իսկապես  դառնում  է արևոտ փիղ։

Լինում  է,  չի լինում  մի  ծիածան  է  լինում։  Նա   շատ  չարաճճի   է։  Այդ ծիածանը  շատ  տխուր  էր,  որովհետև  նա   ուզում  էր   սահել   սահնակով։ Նա   սպասում   էր   ձմռանը,   շատ  էր  սպասում։  Ձմեռը  եկավ ,   նա  սպասեց,   վերցրեց   սահնակը   և   նա  սահեց   ու  դարձավ   իսկական  մարդ ։   Ապրում  էր  իր  համար  ու  շատ ուրախ   էր։

Դդում,

Դու շատ համեղն ես։

Ու  մեծ ես շատ,

Մենք  քեզ  սիրում  ենք շատ։